// TERUGGEVEN OF ...? //

 

Micha mocht zijn feestje houden; hij was jarig in januari, en hield zijn feestje in juli. Tot deze beslissing geen seconde nagedacht over het feit of hier nu eigenlijk regels aan verbonden zitten. Ik dacht over wel meer dingen niet na. (Vinden sommige mensen misschien moeilijk te geloven, maar echt.. ik denk niet over álles na ;)) 

Over het feit dat je niet perse mensen uit hoeft te nodigen op je feestje waar jij te gast bent geweest. Daar heb ik nog nooit over nagedacht. Dat het dus ook kan dat je niet al je vriendjes uitnodigt waar je normaal met enige regelmaat mee speelt. Die gedachten is nooit bij mij opgekomen. 

Zulke inzichten gaf zoonlief mij afgelopen week toen we bedachten om zijn feestje alsnog te gaan vieren. Want; het was nu zomer en mooi weer! (behalve op de dag van het feestje, maar dat geheel terzijde ;)) 

Toen ik hem vroeg wie hij allemaal uit wilde nodigen somde hij probleemloos zo'n 12 klasgenootjes op. Ik had over de hoeveelheid zo mijn eigen ideeën, en vroeg hem wie hij absoluut wilde dat er zouden zijn; en toen begon hij opnieuw...; "die moet komen, maar wel met die, en die moet ook komen, maar wel met die. En die moet komen, maar die vind het heel fijn met die!  Maar mama, eigenlijk wil ik die en die en die ook."

En we eindigden ongeveer opnieuw op de 12. Vond ik dat nog niet eens zo bijzonder, maar hier viel mij al op dat Mich gefocust was op het welzijn van de kindjes die mochten komen. Hij vond het belangrijk dat ze het fijn zouden vinden met elkaar, en dat ze dus in 2tallen mochten komen. 

En hij wilde persé een meisje. maar dat vond hij ook zielig als zij alleen moest komen, dus haar vriendinnetje moest er ook bij. 

Waarom? het kwam er niet uit..., hij kon het niet onder woorden brengen maar was vastbesloten. 

Toen we het getal na veel wikken en wegen terug hebben kunnen brengen naar 6 klasgenootjes hebben we de knoop doorgehakt.  En kregen we hier dus een huis met 6 extra kinderen waarvan de helft hier nog (bijna) nooit een voet over de drempel had gezet.

En het verliep goud!

En ik? Ik wist het allemaal niet zo goed. Ik snapte het vooral ook allemaal niet zo goed. Voelde mij schuldig naar de kindjes die we niet uit konden nodigen (serieus, ik heb echt een haat/liefde verhouding met die feestjes)  maar ik voelde mij tegelijk zo dankbaar om de ontwikkeling die ik zag bij Micha. 

Hij werd enthousiast van de feestjes bij anderen waar hij bij gevraagd werd, en werd steeds overtuigender dat hij zelf ook zo graag een feestje wilde geven. Dat ik geen nee meer zeggen kon.  Maar dat stukje schuldgevoel hield mij gevangen. Tot ik het feestje zag gebeuren. Ik zag iets gebeuren wat ik zó mooi vond, zó bijzonder...;

Micha kreeg op de andere feestjes een ervaring die hem zo blij maakte, zó blij dat hij dit ook wilde... Niet alleen voor zichzelf, ook niet om de mensen waarbij hij deze ervaring heeft gekregen; 

Maar hij deelde uit... Hij kreeg de ervaring hoe fijn het was om zo met elkaar te kunnen spelen op een feestje; en hij wilde al deze kindjes die hij had uitgenodigd laten weten, laten ervaren hoe fijn en hoe goed dat kon zijn...!

Toen ik hem vanmorgen vroeg wat hij het allerleukst vond aan zijn feestje antwoordde hij: "Met z'n allen op mijn kamer spelen mam, dát was het leukste!" 

Hij wilde delen, en hij mocht delen....

Dat zette mij aan het nadenken. Gisteravond had ik nog even stille tijd; En daar werd ik gewezen op het volgende:

De taak van evangelisatie; 

Heb je ooit het goede nieuws van Jezus met iemand in je leven gedeeld? 

Toen Jezus de twaalf discipelen onderwees en trainde, gebruikte hij vaak beelden en metaforen die deel uitmaakten van hun cultuur om belangrijke waarheden aan hen over te brengen. In Mattheüs 9:37-38 brengt Jezus het werk dat Hij doet in verband met het werk van een boer op het land. Jezus zegt dat de mensen die Jezus niet kennen, zijn als een graanveld dat klaar is om geoogst te worden. Maar er zijn niet genoeg arbeiders om in de velden te gaan oogsten. Jezus zegt dat we moeten bidden dat God meer arbeiders stuurt om de oogst binnen te halen. In wezen zijn er mensen die klaar en bereid zijn om de evangelieboodschap, de hoop die Jezus voor iedereen brengt, te horen en erop te reageren. Maar als Jezus zegt "wat zijn er weinig arbeiders" (Mattheüs 9:38), dan bedoelt Hij eigenlijk: er zijn niet genoeg mensen die het goede nieuws met anderen delen. Als christenen is ons het gratis geschenk van het eeuwige leven toevertrouwd, en het is onze taak om die boodschap met anderen te delen. Veel christenen houden hun geloof echter voor zichzelf. We moeten vrijmoedig zijn om de boodschap van het kruis met andere mensen te delen, zodat ook zij een nieuw leven in Jezus kunnen ervaren. Neem vandaag een paar minuten de tijd om na te denken over welke kleine stap je kunt zetten om Jezus met andere mensen te delen. Vraag je buren, collega's of vrienden wat hun geestelijke achtergrond is, zodat je geestelijke gesprekken kunt beginnen. Bid dat God je moed zal geven, zet dan de stap en begin te delen met anderen.

Hoe vaak deel ik, hoe vaak deel jij?

Of houd een bepaald "gevoel" jou tegen? Het kan een schuldgevoel zijn, een angstgevoel, misschien wel een schaamtegevoel, of iets anders. Maar ze hebben allemaal 1 doel in dit geval; 

Het tegenhouden van het Evangelie.

Kunnen wij, net als Micha hier deed tijdens het uitnodigen van de vriendjes van zijn feestje, heel dicht bij ons eigen verlangen blijven, ons eigen gevoel; die (omdat Micha nog een kind is, en nog niet gevormd is door meningen en visies van mensen om ons heen) op 1 lijn ligt met het verlangen van de Heere, omdat wij ons leven aan Hem gegeven hebben; en kan de Heere door ons heen werken, omdat wij al onze zonde (visie's, gevoelens die de plek van God innemen, of noem maar op) afgelegd hebben, en onze wil hebben afgestemd op die van Hem?

En kunnen wij dan in plaats van teruggeven en alles in ons eigen kringentje houden, nu gaan uitDELEN?

Zo dat Zíjn Koninkrijk uitgebreid zal worden?

Zie, Ik zeg u: Sla uw ogen op en kijk naar de velden, want zij zijn al wit om te oogsten.

Joh. 4:35b