// B I D D A G //

 

Met deze woorden begon onze dag vandaag.

Nou ja, niet helemaal waar; mijn dag begon vooral met wakker worden d.m.v. een paar kindervoetjes onder mijn neus, waarna (bij een blik op de klok) mijn hoofd nog niet accepteerde dat de nieuwe dag al begonnen was. Ik dit mijn lieftallige kleuter ook zo stil mogelijk probeerde wijs te maken, 

aangezien babylief nog heerlijk lag te slapen, naast mijn bed!

Een half uur later stond mijn hoofd lichtelijk op onweer, 

was kleuterlief sacherijnig en babylief aan het huilen om haar fles. 

En dat na een voornemen van de avond ervoor om de dag vroeg in stilte te beginnen; 

want vandaag is het biddag.

Helaas mislukt. 

Mijn voornemen dan.

 

Want naar aanleiding van de start van de dag konden we wel een fijn gesprekje beginnen! 

Ik vertelde Micha dat het vandaag biddag was; het liefst wilde ik hier een week naar toe leven met hem, maar ook dat lukte mij niet. 

Dus vanmorgen begon onze biddag. 

Micha vroeg mij wat dit dan was; en stelde mij bovenstaande vraag...

Héérlijk, die kinderlogica! 

Nee, ik zou dat inderdaad ook niet kunnen denk ik. Een hele dag bidden, met mijn handen samen en mijn ogen dicht? Dat is hoe ik het geleerd heb. en op die manier moet je bidden toch? 

Maar toch zette zijn antwoord mij stil. Wat doe ik dan de hele dag door? 

Ik bid niet op die manier vandaag de hele dag door; leef ik mijn dagen dan compleet zonder God?

Hoe kan ik mijzelf dan een Christen noemen? Zondag werd ik nog aangesproken als 'geliefde in de Heere Jezus Christus'. Was dat dan een leugen? 

Dat is niet het geval, maar echt de vinger erop leggen kon ik zo snel niet.  

Tot ik onze Yaan op bed probeerde te leggen na haar flesje. 

Het in slaap komen lukte maar niet, ze bleef maar huilen en ik voelde zo ontzettend het verlangen om beneden naar de preek te luisteren die ik aan had gezet. 

Ik vertelde het aan God; 

nee, niet op mijn knieën met mijn handen samen. 

Dat werd wat lastig want ik had Yaantje in mijn armen namelijk.

Ik vertelde God hoe graag ik gevoed wilde worden door Hem, ik vertelde Hem ook mijn schuldgevoel dat direct omhoog kwam omdat ik dacht niet voor mijn kindje te willen zorgen met dat gebed. Ik vertelde Hem dat ik het zo vaak niet wist, dat ik alles zo vaak zo moeilijk vond. Dat mijn ochtend voor mijn gevoel zo was mislukt omdat ik weer niet op tijd uit bed was gegaan. waardoor ik niet de tijd had kunnen nemen voor God die ik zo graag had willen nemen. 

Nog voor ik klaar was pikte Yaantje haar speentje en sliep.

Ik mocht de preek luisteren!

 Mich zocht namelijk zijn vertier voor de laptop met wat knutselspullen en was de hele dienst stil aan het knutselen. (zijn normale knutselenergie duurt max. 10 minuten)

En ik werd gevoed! 

met deze woorden:

"Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan!"

Hebreeën 4:16

En toen landde het bij mij...

We mogen altijd naar onze God toegaan! omdat Jezus de weg voor ons vrij heeft gemaakt! 

We hoeven niet de hele dag op onze knieën te zitten. 

(al is wat structuur in mijn geloofsleven absoluut geen overbodige luxe.)

Maar we mogen naar God toegaan. met vrijmoedigheid! Want God geeft ons die opdracht in de Bijbel.

Hij wil ons namelijk helpen! Hij wil dat wij onze noden en al onze zorgen voor Hem neerleggen. 

Zodat wij in afhankelijkheid leven van Hem. Zodat Zijn genade zoveel groter word van ons!

Niet alleen als wij die vrijmoedigheid voelen; maar puur in het vertrouwen dat Hij hoort!

en nee, dan is ons 'bid' nooit op! 

Wat een grote God!