// T E V R E D E N //

Tevreden zijn..., ik ben er niet zo'n ster in. 

Als er uit mijn mond de welbekende zin "Geeheerr.., ik heb iets bedacht.." komt, dan nemen de wenkbrauwen van manlief automatisch al een iets minder vrolijke positie in.

Mijn gedachten vliegen namelijk van hot naar her, en als ik het niet een beetje beperk, heb ik voor elke hoek van ons huis, van onze kledingkasten, van onze opbergkasten en ga zo maar door, wel 10 andere ideeën waarmee we meer ruimte en gezelligheid creëren, waarmee het opruimen anders en misschien dan ook wel handiger kan.

Meestal heeft dit alleen als gevolg dat ik heel gezellig de plannen bedenk, ook nog wel een start ga maken.. maar ergens halverwege (of na 10 minuten al) vastloop en manlief het af kan maken.

Vandaar waarschijnlijk ook die wenkbrauwen...

Tot ik een tijdje terug besefte wat manlief allemaal voor mij deed. Ik wist echt wel dat hij van mij hield 

(en mij nog steeds best wel aardig vind ;)) 

Maar elke keer als ik wat vroeg was het vooral in mijn belang. Ik wilde makkelijker kunnen werken, ik wilde makkelijker kunnen opruimen, ik wilde alles anders.

Heel vaak zag hij het belang van de verandering niet in, maar deed het toch! 

Dat stukje, daar heb ik zo vaak overheen gewalst. Ik vond het belangrijk, dus het wás belangrijk.

Ik weet niet eens meer wanneer de ommekeer kwam bij mij. Ik denk dat ik er vooral heel erg bij stil ben gezet door de uitzending van mijn zwager en schoonzus. 

Zij moesten alles uit Nederland achterlaten en in een veel minder luxe land hun leven in gaan richten.

En dat uit een beslissing die voortkomt om te kiezen voor Gods weg voor hen.

Waar bij ons een koffiezetapparaat niet meer dan vanzelfsprekend is moeten hun dat met de hand zetten. 

Ik werd even heel netjes op mijn plek gezet met al mijn wensen en nog luxere plannen.

Nog steeds heb ik die ideeën, en ik maak ze ook nog steeds bespreekbaar. 

Maar ik maak nu ook bespreekbaar wat we al hebben en hoe dankbaar ik daarvoor ben. 

Dus ons bijkeukentje achter ons huis? Dat kan nog wel even wachten en wellicht kan ik ook best blijven ademen zonder die bijkeuken.

En onze uitbouw aan de voorkant? Daar sparen we gewoon nog even voor.

Kijk naar die foto! 

Ik heb toch meer dan genoeg om tevreden te zijn.

En wat manlief betreft? Ik heb gevraagd of hij geduld met mij wil hebben... 

Yep, nóg meer geduld.

Want wat een les kreeg ik uit de bijbel;

Wij hebben niets in deze wereld meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen.

Wij hebben voedsel en kleren, laten we daar tevreden mee zijn.

1 Timoteus 6:7