// WELK VOORBEELD HEB JIJ? //

Een voorbeeld navolgen, het is heel menselijk. Maar wat nou als het tegen onze menselijke natuur indruist? 

Yana volgt nu al heel vaak mijn voorbeeld; de lactatiekundige zei het zelfs al: "Doe maar heel vaak je mond open, dan zal ze goed aan leren happen." 

En nee, ik heb niet vaak genoeg met mijn mond open gezeten denk ik, want dát is nog niet goed gelukt. Maar wat ze wel veel doet, is haar tong uitsteken. 

Heel vaak. 

Alle kinderen die bij mij in de buurt komen doen dat. 

Heel vaak. 

Misschien is dat wel een beetje rare eigenschap van mij; maar het eerste wat ik doe als ik kinderen zie is gek doen, en dan steek ik dus vaak mijn tong uit. 

Sorry mama's die dat dus weer af moeten leren. Heeft mijn moeder ook geprobeerd. Is mislukt ;)

Maar om op dat voorbeeld navolgen terug te komen. het zit er dus al heel vroeg bij ons ingebakken. 

Wij leren vooral door voorbeelden. 

Onze ouders zijn onze rolmodellen. 

En nu las ik vanmorgen het volgende: 

"Want Ik heb jou een voorbeeld gegeven, zodat jij ook zal doen wat ik jou heb voorgedaan."

(Johannes 13:15)

en dan met de volgende belofte:

 "Als je dit weet, zalig ben je als je dit dan ook doet"

(Johannes 13:17)

Dit stukje stond in de context dat Jezus de voeten van de discipelen (zijn leerlingen) had gewassen. 

Ze moesten dienstbaar zijn; niet boven elkaar of anderen gaan staan. 

Maar nederig zijn, de minste zijn. 

Ik moest gelijk denken aan gisteren. De situaties in Urk en Krimpen. Ik was boos, echt heel boos. op de persoon die die trap verkocht aan die journalist. 

Ik dacht: "ja hoor, gaan we weer... geef maar weer voeding om God te laten verachten. Om Hem nog meer te pijnigen. Is het nog niet genoeg geweest voor Hem? Kunnen we zometeen helemaal niet meer naar de kerk!"

Tot ik een liefdevol appje kreeg met een hele wijze les: "Hann, bid maar voor hem. Dat kunnen we beter doen."

Toen was mijn boosheid nog niet direct weg, maar ik werd wel even heel netjes op mijn plek gezet. 

Deze tekst ging hierdoor vanmorgen spreken: Want Ík heb jou een voorbeeld gegeven!

Welk voorbeeld gaf Jezus? 

Hij bid! voor Zichzelf, voor de wereld, maar ook voor de personen die Hem die spijkers door Zijn handen en voeten slaan.

Hij geneest de zieken; fysiek of mentaal. Hij geneest zelfs de mensen die Hem gevangen kwamen nemen.

Hij dient! Hij wast de voeten van Zijn discipelen, Hij kwam naar de aarde in opdracht van Zijn Vader, uit onuitsprekelijke liefde voor ons!

Hij heeft geleden, ondragelijke pijnen.

Hij is gestorven

Hij is opgestaan!

En wat doe ik? Ik word pissig als er een trap uitgedeeld word. (niet dat dat een goede actie was hè, dat hoor je mij niet zeggen) 

Maar in hoeverre volgde ik met mijn reactie hier Jezus na? 

Bad ik voor deze man? Nee, ik nam het hem echt kwalijk.

Genezen kan ik niet, maar ook hier kan biddend om gevraagd worden. Serieus. Het kwam echt niet in mij op.

Was ik dienend? Nee, ik was nijdig. "Díe man!" zo stond mijn hart. 

Leed ik? Ja, naast de pijn die ik voelde omdat God weer zoveel pijn te verduren kreeg, leed ik ook door de angst voor nog meer vervolging hier op aarde en die verantwoordelijkheid lag op dat moment echt even bij die meneer.

In hoeverre volgde ik Zijn voorbeeld nu? 

Waar was mijn wetenschap dat zolang wij mensen op deze aarde zullen zijn, wij zullen blijven zondigen. 

Dat Jezus Zelf de opdracht gaf: Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen? 

Waar luisterde ik naar de opdracht om elkaar biddend voor Jezus Zijn voeten neer te leggen? Als iemand te zwak is om zelf naar Jezus te lopen, dat wij hem of haar dan in het gebed daar brengen? 

"En zie, enkele mannen brachten daar op een bed een man die verlamd was, en zij probeerden hem binnen te brengen en voor Jezus neer te leggen"

(Lukas 5:17)

Waar was mijn dienende houding door de minste te zijn? Niet boven die persoon te gaan staan? 

En waar was mijn houvast aan de belofte die God Zelf geeft:  

"Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: ik heb de wereld overwonnen."

(Johannes 16:33)

Het was ver te zoeken bij mij... 

En nee, nogmaals. het gedrag in Krimpen en in Urk was niet goed. Welke omstandigheden daar ook aan vooraf gingen. Maar mijn gedrag, mijn reactie was net zo slecht. Alleen komt dat niet in het nieuws. 

Maar de hoop is niet verloren, God zegt namelijk nog steeds deze belofte! 

 "Als je dit weet, zalig ben je als je dit dan ook doet"

We leven nog, God heeft nog het geduld om ons dit te leren zodat we het 'weten'! 

We kunnen nog om vergeving vragen. we kunnen onze zonden nog belijden bij onze Hemelse Vader. 

En Hij wíl ze nog vergeven! 

En wat we Micha laatst leerden over iets nieuws leren wat we erg moeilijk vonden?

"Blijf maar proberen Mich, fouten maken mag. Zeg wat je fout doet, en vraag onze hulp maar. 

En dan proberen we het gewoon opnieuw."

En dan hebben we een Hemelse Leermeester en Beschermer!

Wat moeten wij hier verder over zeggen? Als God voor ons is, wie kan dan tegen ons zijn?

(Romeinen 8:31)